Editorial: a marea

Unha marea verde, unha marea branca. Unha marea de voces, ríos de xente, augas revoltas e fortes que removen e o transforman todo ao seu paso.

Unha marea verde cargada de indignación pero tamén de unión de todo un sector, dendo o alumnado, ata as AMPAS e o profesorado. Xóvenes que volven a crer na loita, na implicación social e na sua capacidade de mudar o mundo e loitar polo que é seu. Unha illa que se paraliza reclamando unha educación pública de calidade e contra os recortes do goberno autonómico e estatal. Que consiguen que se modifique unha disposición sobre as becas erasmus, que fai que se aplace ata 2017 a implantación da LOMCE...e ainda queda máis por acadar, por suposto.

Unha marea branca que aboga por unha sanidade pública, de calidade e universal, sen que ninguén quede fora,para todos e todas. Unha sanidade que sea digna tanto para os que traballan nela como para os que a usan. Profesionais, pacientes e cidadanía en xeral que tras varias folgas, manifestacións e campañas de presión conseguiron que a Xustiza declarara ilegais algunhas das privatizacións que o goberno autonómico do PP quere implantar en Madrid. Conseguiuse que nalgunhas Comunidades se obxetara “soterradamante” a disposición que non permite dar asistencia non urxente a persoas en situación irregular.

Cando as veces decimos case en automático que “sair a rua non sirve de nada”, que protestar non funciona nin cambia as cousas, olvidamos estas pequenas grandes batallas que peleamos diariamente e que ganamos. Supoñen un esforzo e implicación de moitas persoas, supón deixarse o corazón e a pel sen ter garantías de conseguilo e ainda asi, sempre quedamos as que non queremos rendirnos. É fermoso.

E así seguiremos, as mareas multicolores cargadas de esperanzas e ideas de xustiza e dereitos humáns. Porque acabaran escoitándonos, somos a rúa, somos máis.