Pecho os ollos, non quero ver.
Non podo ver.
¿Qué pasa co noso sistema
educativo? ¿Cánto máis imos poder soportar?
A educación é a base do desenrolo
e crecemento da persoa…e da Sociedade, a base do noso Estado Social,
Democrático e de Dereito (ou de que nos están deixando del); somos o que somos
porque tivemos a oportunidade de ir a Escola, de aprender, de coñecer e de
descubrir…de ler, de restar, de sumar…de pensar. E a nosa Sociedade é como é,
plural, aberta, moderna e innovadora porque a súa cidadanía tivo acceso a unha
educación gratuíta, pública e de calidade.
Tapo os odios, non quero
escoitar. Non podo escoitar.
¿Cómo podo estar asistindo ó
desmantelamento da Escola Pública? ¿Cómo imos repoñernos a isto?
Xustifican os recortes alegando
que estamos en crisis, que non hai cartos…pero rescatamos bancos por importes
astronómicos sen pestañear e sen consultar á población. Non entenden que a
Educación, máis nestes momentos tan difíciles, son unha oportunidade de futuro,
unha porta aberta e unha garantía de cohesión social. Nos necesitamos a todos e
todas para tirar para adiante, non é momento de separar.
Porque si, o que buscan tamén e
segregarnos, diferenciarnos máis entre clases, facendo que a brecha entre ricos
e pobres sexa cada vez maior e máis insalvable. Profundizan nas nosas
diferentas para que no caigamos na conta de que realmente somos iguais e que
non estamos enfrentados, senón que temos que traballar mán a mán, veñas da cuna
que veñas. Non queren que podamos ver que o verdadeiro enemigo non é o que teño
ó meu carón, senón quen dende arriba manexa os fios e as nosas vidas.
Non, Non podo pechar a boca. Non
quero calar.
Estou convencida de que a
Educación é unha conquista social que trae xustiza social e igualdade de
oportunidades a un país. É un Dereito humán, recoñecido polos Tratados
internacionais que España ratificou.
E non imos a calar, imos a sair e
decir ben alto e ben claro que queremos unha educación pública, gratuita, laica
e de calidade. ¡Que non pasarán!
