No programa de hoxe, entre varios temas, falaremos sobre os feminicidios que están a acontecer en Ciudad Juárez, e intentaremos reflexionar e visibilizar a realidade da violencia contra a muller que esta inmersa en case todalas sociedades, incluida a nosa...
para ir reflexionando sobre o tema, aqui vai un poema da sempre certera Rosalía..
A XUSTIXA POLA MAN
Aqués que tén fama de honrados na vila,
roubaronme tanta brancura que eu tiña;
botáronme estrume nas galas dun día,
a roupa decote uiñeronma en tiras.
Nin pedra deixaron , en donde eu vivira;
sin lar, sin abrigo, morei nas curtiñas;
ó raso cas lebres dormín nas campías:
meus fillos...¡meus anxos¡...,que tanto eu quería,
¡Morreron, morrero, coa fame que tiñan¡
Quedei deshonrada, mucháronme a vida,
fixéronme un leito de toxos e silvas;
i en tanto, os raposos de sangre maldita
tranquilos nun leito de rosas dormían.
-Salvademe¡ou, xuices¡, berrei...,¡toleria¡
de min se mofaron, vendeume a xustiza.
-Bon dios, axudaime, berrei,berrei inda...
tan alto que estaba, bon dios non me oíra.
Entonces cal loba doente ou ferida
dun salto con rabia pillei a fouciña,
rondei pasesiño...¡Ne-as herbas sentía¡
i a lúa escondíase, i a fera dormía
cos seus compañeiros en cama mullida.
Mireinos con calma, i as mans estendidas,
dun golpe,¡dun soio¡, deixeinos sen vida.
i ó lado contenta, senteime das vitimas,
tranquila, esperando pola alba do día.
I entonces...entonces, cumpreuse a xustiza:
eu,neles, i as leises, na man que os ferira.
FOLLAS NOVAS
